Peyzaj Mimarlığı’nda İz Bırakanlar

"Çağımız insanının ve onun oluşturduğu toplumun yaşantısını sürdürdüğü mekânların ve çevrenin düzenlenmesi zarureti, ülke ve bölgelerde, kentsel ve kırsal alanlarda, açık ve kapalı mekânlarda mühendis, mimar ve peyzaj mim arlarına büyük görevler yüklemiştir."

Prof. Dr. Besalet Pamay (İ.Ü Orman Fakültesi Dergisi, Sayı 2, 1975)

Besalet Pamay, 1921'de Koçhisar/Konya'da doğdu, 1939 yılında Yüksek Ziraat Enstitüsü'ne girdi ve 1943 yılında Orman Mühendisi olarak mezun oldu. Aynı yıl, Mersin Orman Bölge Müdürlüğü'nde işe başlamıştır. Askerlik hizmeti (İskenderun) bitiminde (1946) Adana Karaisalı, Pozantı, Ulukışla Orman Bölge Şefliklerinde çalışmış, 1947 yılı Kasın ayında İstanbul Üniversitesi Or­man Fakültesi'nde açılan sınavı kazanarak Silvikültür Anabilim Dalında asistan olmuştur. "Dursunbey-Alaçam Ormanları (23 ha) Yangın Ağaçlandırması İmkânları" teziyle 1951'de Doktor olmuştur. "Batı ve Doğu Karadeniz Ardı Orman Kuşağında Sarıçam Yayılış Alanı İçinde Saf ve Karışık Ormanlarda Sarıçamın Doğal Gençleşme Olanakları" teziyle 1957'de Doçent, "Demirkoy-Longos Ormanlarının Verimli Hale Getirilmesi" teziyle 1966'da Profesör olmuştur.

1968 yılında Orman Fa­kültesinde kurulan "Park-Bahçe ve Pey­zaj Mimarisi" kürsüsü başkanlığına getirilmiş ve bu kürsüyü emekli olduğu 1981 yılına kadar (13 yıl) geliştirerek yönetmiştir.

Bu dönem içinde Orman Fakültelerinde (İstanbul Üniversitesi - Karadeniz Teknik Üniversitesi) Park-Bahçe ve Pey­zaj Mimarlığı, İstanbul Teknik Üniversitesi ve Yıldız Üniversitesi Mimarlık Fakültelerinde; Doğa Düzenleme, Kentsel Peyzaj Planlaması, Yeşil Alan Planlaması derslerini okutmuş, uygulama ve stüdyo çalışmalarına katılmıştır.

Memuriyet hayatından (34 yıl) 1981 yılında kendi isteğiyle emekli olmuştur. Emekli olduktan sonra Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesinin çağrısı üzerine "Peyzaj Planlama" yüksek lisans dalı kuruluşuna (1981) ön ayak olmuştur. Bu dala kayıt olan mimar ve orman mühendislerine; Bitki Materyali I, II ve III, Peyzaj Ekolojisi, Pey­zaj Tasarımı, Peyzaj Yapıları, Yeşil Alan Planlaması, Plantasyon Tekniği, Doğa ve Çevre Koruma derslerini vermiştir.

Gayet ciddi, bilimden ve kişiliğinden ödün vermeyen bir yapıda iş anlayışı ise ülkemizde nadir bulunan anlayışla bir iş, bir ömürde harcasa bile ya dört dörtlük yapılır ya da yapılmaz diyerek mükemmeliyeti hedeflemiştir. Her şeyin akıllıca ve bilimin tarif ettiği şekilde yapılmasını istemiştir. Uzun vadeli bir işin acele ederek ne pahasına olursa olsun yapılmasını istemez. Bilim adamına yakışır şekilde planlar, araştırır, hesaplar ve uygular.

İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesinde; Orman Mühendisliği, Orman Endüstri Mühendisliği, Peyzaj Mimarlığı bölüm kuruluşları ile 9 yüksek lisans dalının kurulmasına ön ayak olmuştur. Bu bölümlerin li­sans ve yüksek lisans yönetmelikleriyle ders programlarını hazırlayan komisyon çalışmalarına önemli katkılarda bulunmuştur. Yaklaşık 4 yıl (8 ülkede) Fransa (1954-55/14 ay), Almanya/ Münih (1963-64/14 ay), İngiltere (1971-72/14 ay), Avusturya, İsviçre, İtalya, ABD (1966/2,5 ay) ve Belçika'da araştırma, inceleme ve eğitim çalışmalarında bulunmuştur.

Pamay hocamızın emeklilik yılları, yaz ve kış aylarında devamlı kaldığı Küçükkuyu'daki yazlık evinde, ders kitabı yazmakla, sözlük ve ansiklopedilere Ormancılık, Orman Sanayii, Peyzaj Mimarlığı ve Bitki Materyali konularında tercüme yapmakla ve bu konuların Türkiye ile ilgili teliflerini hazırlayarak geçmiştir.

Pamay, 1 Ağustos 2000 tarihinde, 8 yıllık ilköğretime katkıda bulunmak amacıyla, İstanbul ili, Güngören İlçesi'nde yeni kurulan Ergenekon İlkokulu'na kızı Nurdan Pamay adına 21 bilgisayar ile donatılan bir bilgisayar laboratuvarı kurmuştur.

Besalet Pamay,  25 Temmuz 2004 tarihinde (83 yaşında) vefat etmiştir.

KAYNAKÇA:

1-    Prof. Dr. Suad Ürgenç, 1988. ‘Sayın Prof.Dr. Besalet PAMAY'ın Özgeçmişi ve Akademik Çalışmaları, İst. Üniversitesi. Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Cilt: 38, Sayı: 2, Sf:9-25,İstanbul.

2-    Oğuz Tuna, 1995. ‘Çalışkan Bir Münzevi, Prof.Dr. Besalet PAMAY', Tarımda İz Bırakanlar, Tarım Orman Köy Dergisi, Sayı: 106, Sf: 73-74.